مواد اولیه صنایع آبکاری طیف وسیعی از فلزات مختلف است که برای بهبود خواص سطح زیرین محصول مورد نظر استفاده می شوند. آبکاری فرآیندی است که زمانی اتفاق می افتد که لایه سطحی یک نوع فلز به نوع دیگری از فلز اضافه شود. فرآیند آبکاری برای اطمینان از اینکه پایه فلزی در معرض زنگ زدگی و خوردگی قرار نگیرد، استفاده می شود. لایه نازکی از فلز که در بالای فلز دیگری قرار گرفته است، می تواند خواص فیزیکی فلز پایه را تغییر دهد، مقاومت در برابر سایش را بهبود بخشد و ضخامت مواد را افزایش دهد. آبکاری معمولا برای بهبود جذابیت بصری محصول نیز استفاده می شود.
طیف وسیعی از فلزات قابل استفاده در فرآیند آبکاری وجود دارد که شامل همه چیز از مس و روی گرفته تا نقره و طلا می شود. اگرچه پیشرفت های مدرن در آبکاری این روش را بیش از هر زمان دیگری محبوب کرده است، این فرآیند در قرن ۱۸ ابداع شد. در آن زمان، آبکاری فقط به عنوان یک آزمایش اساسی وجود داشت. تا سال ۱۸۰۵ بود که لوئیجی بروگناتلی این فرآیند را رسمی کرد و پس از آن به سرعت در اکثر کشورهای اروپایی به تصویب رسید. از آن زمان، پیشرفت هایی ادامه داشته است که به آبکاری اجازه می دهد تا مزایای متمایز زیادی را ارائه دهد.
فهرست
مراحل فرآیند آبکاری
فرآیند آبکاری همیشه شامل دو نوع فلز مختلف است. برای اینکه این فرآیند اتفاق بیفتد، یکی از دو فلز باید بار مثبت داشته باشد در حالی که دیگری دارای بار منفی است. وقتی جریان الکتریکی از فلزی به فلز دیگر شروع به جریان می کند، فلزی که بار منفی دارد، مقداری مولکول از فلزی که بار مثبت دارد را جذب می کند. برای اینکه این فرآیند همانطور که در نظر گرفته شده عمل کند، لایه فلزی که می خواهید به سطح فلز دیگری اضافه کنید باید بار الکتریکی را در خود جای دهد. به این معنی است که فرآیند آبکاری روی موادی مانند چوب و پلاستیک که قادر به هدایت بارهای الکتریکی نیستند، می تواند بسیار سخت باشد.
کاربردهای فرآیند آبکاری
از آنجایی که آبکاری یک فرآیند همه کاره است، چندین کاربرد متفاوت دارد. به این معنی که می توان آن را در بسیاری از صنایع استفاده کرد. چهار کاربرد اصلی فرآیند آبکاری عبارتند از:
ویژگی های سطحی مختلف را ارائه می دهد
پس از انجام فرآیند آبکاری، بستر می تواند به طور قابل توجهی از ویژگی ها و خواص فلزی که با آن روکش شده است، بهره مند شود. فلز آبکاری که انتخاب می کنید می تواند رسانایی الکتریکی زیرلایه را افزایش دهد یا اصطکاک مواد را کاهش دهد. هر ماده اولیه مورد استفاده در فرآیند آبکاری، می تواند مزایای متمایز خود را ارائه دهد.
ظاهر سطح را بهبود می دهد
فرآیند آبکاری معمولا برای بهبود ظاهر زیرلایه مورد نظر انجام می شود. نقره و طلا دو فلز آبکاری محبوبی هستند که می توانند ظاهر زیرلایه را بهبود بخشند.
از بستر محافظت می کند
اگر می خواهید سطح زیرلایه را در برابر آسیب یا خوردگی محافظت کنید، فلز آبکاری می تواند به عنوان محافظ برای زیرلایه زیر عمل کند. هنگامی که محصول تمام شده در معرض شرایط آسیب رسان قرار می گیرد، ابتدا فلز آبکاری شده آسیب می بیند و تضمین می کند که لایه از محافظت بیشتری برخوردار می شود.
فلزات مورد استفاده در فرآیند آبکاری
همانطور که قبلا اشاره شد، فلزات مختلفی وجود دارند که می توانند در فرآیند آبکاری استفاده شوند. فلزی که انتخاب می کنید به ترکیب بستر و قیمت دلخواه شما بستگی دارد. فلزات اصلی مورد استفاده در فرآیند آبکاری عبارتند از:
نیکل – این فلز مقاومت در برابر سایش فوق العاده ای را ارائه می دهد. آلیاژهای مختلف نیکل همچنین می توانند رسانایی و مقاومت عنصری بهتری برای بستر فراهم کنند. آبکاری با نیکل، می تواند به ایجاد اصطکاک کم، مقاومت در برابر خوردگی و مغناطیس کمک کند.
نقره – این فلز چکش خوار، انعطاف پذیر و بسیار مقاوم در برابر سایش است.
طلا – این فلز مقاومت بالایی در برابر سایش، خوردگی و همچنین رسانایی فوق العاده دارد.
پالادیوم – این فلز یک روکش براق، سختی و مقاومت در برابر خوردگی را ارائه می دهد. هنگامی که پالادیوم را با نیکل ترکیب می کنید، کیفیت آبکاری فوق العاده می شود.
روی – این فلز خاص مقاومت در برابر خوردگی بالایی را ارائه می دهد و در صورت آلیاژ شدن با فلزات دیگر می توان آن را تقویت کرد.
مس – همراه با بهبود چسبندگی مواد، زمانی که مس به دلیل خواص رسانایی و مقاوم در برابر حرارت استفاده شود، ایده آل است.
قلع – این فلز سازگار با محیط زیست، ارزان و مقاوم در برابر خوردگی است.