مواد اولیه رنگ و رزین گوناگونی در بازار وجود دارد که تولید کنندگان از آنها برای تولید رنگ های مختلف استفاده می کنند. رنگ ها اساسا زیبایی جسم را افزایش می دهند، در حالی که پوشش ها هم تزئین و هم محافظت را ارائه می دهند. رنگ از رنگدانه ها، مواد افزودنی، حلال و بایندر تشکیل شده است. آنها می توانند به شکل جامد، مایع و گاز باشند. رنگ ها را می توان بر روی دیوارها، سطوح فلزی، تجهیزات و سایر موارد با تکنیک های مختلف اعمال کرد. رنگ و رزین ها عمدتا در صنایع خودروسازی، ساختمانی، معماری و چوب استفاده می شوند.
رنگ در اصل ماده ای است که به صورت مایع اعمال می شود و با انواع فرآیندهای شیمیایی به یک جامد خشک تبدیل می شود. هدف اصلی استفاده از رنگ محافظت از سطحی است که روی آن اعمال می شود، اما رنگ تزئین نیز ایجاد می کند. هنرمندان اولیه برای ساختن رنگ از مواد طبیعی در دسترس مانند رنگدانه های طبیعی مانند زغال چوب، آب توت، گوشت خوک و خون استفاده می کردند. بعدها، چینی ها، مصری ها، یونانی ها و رومی های باستان از مواد پیچیده تری برای تولید رنگ ها برای تزئینات محدود مانند نقاشی دیوارها استفاده می کردند.
رنگ ها امروزه از رنگدانه ها، حلال ها، رزین ها و مواد افزودنی مختلف تشکیل شده اند. رنگدانه ها به این مواد رنگ می دهند، حلال ها استفاده از آن را آسان تر می کنند، رزین ها به خشک شدن سریعتر رنگ کمک می کنند و افزودنی ها به عنوان همه چیز از پرکننده ها تا عوامل ضد قارچی استفاده می شوند.
فهرست
بایندرها و مواد تشکیل دهنده فیلم
اینها موادی هستند که در انواع رنگ ها، لاک ها و امولسیون ها یافت می شوند. آنها یک پوشش نازک بر روی سطوح رنگ شده ایجاد می کنند و به گونه ای طراحی شده اند که خواص مناسبی مانند براقیت، دوام، چسبندگی، مقاومت در برابر شرایط جوی، استحکام و انعطاف پذیری را به رنگ بدهد. رزین های مصنوعی یا طبیعی موادی که می توانند به عنوان چسب در رنگ ها عمل کنند، شامل پلی یورتان ها، پلی استرها، وینیل استات (VAE)، سیلان ها، رزین های اپوکسی یا روغن ها هستند.
تینرها
تینرها برای حل کردن پلیمر و کاهش ویسکوزیته بایندرهای موجود در رنگ استفاده می شوند. آنها دارای فراریت بسیار بالایی هستند، به همین دلیل هنگام خشک شدن به راحتی تبخیر می شوند و بخشی از رنگ نمی شوند. یک وظیفه اضافی برای تینرها کنترل خواص جریان و کاربردهای رنگ و رزین است. آنها همچنین می توانند بر پایداری رنگ مایع تأثیر بگذارند.
تینرهای روغنی که به عنوان حلال شناخته می شوند، معمولا حاوی ترکیباتی مانند ترکیبات معطر (تولوئن یا سایر مشتقات زایلن)، الکل ها یا کتون ها هستند. دی کلرو پروپان یک حلال بسیار موثر برای رزین ها، گریس ها و چربی ها است؛ بنابراین امروزه به عنوان یک جز پایه در پاک کننده پوشش های لاکی که در دمای محیط خشک می شوند، استفاده می شود. با توجه به خواص شیمیایی این ماده، می توان از آن در تولید رنگ، لاک و جوهر چاپ نیز با موفقیت استفاده کرد.
رنگدانه ها
رنگدانه ها برای دادن رنگ مناسب به این رنگ و رزین طراحی شده اند. این مواد دارای ظاهری دانه ای شکل جامد هستند و می توان آنها را به رنگدانه های طبیعی یا مصنوعی تقسیم کرد. محبوب ترین رنگدانه های طبیعی خاک رس، سیلیس، کربنات کلسیم و تالک هستند. در حالی که در میان مواد مصنوعی، خاک رس کلسینه شده، سولفات باریم (به اصطلاح بلنک فیکس)، کربنات کلسیم رسوب شده یا سیلیس ها رایج ترین رنگدانه های مصرفی هستند.
افزودنی های اصلاح کننده
اینها موادی هستند که در مقادیر کم اضافه می شوند و خواص رنگ ها را تغییر می دهند. آنها می توانند کشش سطحی این مواد را تغییر دهند، خواص جریان و پایداری رنگدانه را بهبود بخشند، کف را کنترل کنند و از یخ زدگی جلوگیری کنند. آنها همچنین ویسکوزیته فرمول رنگ و رزین را نیز کاهش می دهند و تثبیت بسیار خوبی برای کنسانتره رنگدانه معدنی فراهم می کنند.
گروه بسیار مهم دیگری از افزودنی ها برای رنگ ها و پوشش ها، امولسیفایرها هستند. آنها به ایجاد یک امولسیون دائمی و یکنواخت کمک می کنند که به طور مستقیم به استفاده آسان تر رنگ روی هر سطحی کمک می کند. پلی اکسی اتیلن گلیکول ها به دلیل ساختار خود دارای خاصیت نرم کنندگی و انحلال کنندگی بسیار خوب، ویسکوزیته و نقطه انجماد پایین و همچنین حلالیت بسیار خوبی در محیط آبی هستند.